วิ่งมาราธอน

วิ่งมาราธอน

การ วิ่งมาราธอน เป็นการวิ่งที่ใช้พลังกล้ามเนื้อของร่างการเกือบทุกส่วนอย่าต่อเนื่อง และยาวนาน โดยเฉพาะกล้ามเนื้อขา ที่ใช่ในการวิ่ง การเดิน ซึ่งการ วิ่งมาราธอน จะให้ผู้วิ่งได้เลือกวิ่งในระยะทางที่ตนเองต้องการ เช่น 5 กิโลเมตร 11 กิโลเมตร หรืออาจจะมากถึง 20 กิโลเมตร เพราะฉะนั้นการ วิ่งมาราธอน จึงจำเป็นที่จะต้องใช้กล้ามเนื้อในการทำงาน ดังนี้

1.กล้ามเนื้อหน้าขา

โครงสร้าง

แบ่งเป็นสี่กล้ามเนื้อย่อย

1. เรกตัส ฟีเมอร์ริส (rectus femoris) อยู่ตรงกลางของต้นขา ครอบคลุมกล้ามเนื้อควอดริเซ็บที่เหลือทั้งหมด มีจุดเริ่มต้นจากกระดูกิเลียม และยาวเป็นแนวตรงไปยึดเกาะกับลูกสะบ้าของหัวเข่า

2. วาสตัส แลเธอรัลลิส (vastus lateralis) อยู่ทางด้านข้างส่วนนอก (lateral) ของกระดูกฟีเมอร์

3. วาสตัส มีเดียส (vastus medius) อยู่ทางด้านข้างส่วนใน (medial) ของกระดูกฟีเมอร์

4. วาสตัส อินเทอมีเดียส (vastus intermedius) อยู่ตรงกลางระหว่าง วาสตัส แลเธอรัลลิส และ วาสตัส มีเดียส ทางด้านหน้าของกระดูกต้นขา แต่อยู่ลึกหลังกล้ามเนื้อ เรกตัส ฟีเมอริส โดยปกติแล้วจะมองไม่เห็นถ้าไม่ผ่าตัดเอาเรตัส ฟีเมอริสออก

ลองนึกภาพขณะเราออกตัววิ่ง ช่วงแรกเป็นช่วงที่เท้าสัมผัสพื้นก้าวเท้าข้างใดข้างหนึ่งออกแรงถีบพื้น เกิดแรงปฏิกิริยาต้านขึ้นมาส่งให้ลำตัวพุ่งไปข้างหน้า สะโพกและต้นขาเปลี่ยนจากท่างอเป็นท่าเหยียดสุด ดีดเท้าข้างเดิมขึ้นจากพื้น ต่อมาเข่าจะงอเกือบสุดเหวี่ยงเท้าไปด้านหลังแล้วเหยียดออกเหวี่ยงกลับมาด้านหน้าให้เท้าลงแตะพื้นเช่นเดิม  การวิ่งจึงมีช่วงที่ร่างกายลอยอยู่กลางอากาศ ส่งผลให้ตอนที่ลงมาปะทะกับพื้น เท้า-เข่า-ต้นขา-สะโพกต้องรับแรงกระแทกมาก โอกาสบาดเจ็บก็มากขึ้นตามไปด้วย

#วิ่งมาราธอน

#บทความวิ่ง